علی گالیله ماه را می‌بیند

فردا فردا فردا... بریم ببینیم این خونه قست می‌شه یا نه. به طور کلی توی این مدّت به نتایج جالبی رسیدم. یکیش اینکه قیمت خونهٔ متراژ پائین از مرکز تا شمال تهران تفاوت چندانی نداره. مرکز که به محلّ کار نزدیک‌ئه، شمال شهر هم که شمال شهرئه. ولی خب هرچی بالاتر بری به نسبت خونهٔ کوچیک کمتر یافت می‌شه. خونه‌های زیادی وجود دارن که آدم با دیدنشون خوشحال می‌شه و با شنیدن قیمتشون شوکه می‌شه. خونه‌هائی که از دور دل می‌برن و از جلو باعث ناراحتی اعصاب و روان می‌شن. خونه‌هائی که دارن فرو می‌ریزن. خونه‌هائی که زیادی کوچیکن. خونه‌هائی که زیادی بزرگن. مشاور مسکنائی که دیوثن. مشاور مسکنائی که رکبِ روزگار رو می‌خورن. کونگشادای ترسو. ترسوهای کونگشاد. متجاوزین به مجرّدین. مجرّدین متجاوز. پت و مت. کت و نیمکت. خلاصه همه‌چی...

ک امروز یه جفت از دوستان پرسیدن که فلانی دوس‌دختر داری یا نه؟ منم که نه! گفتم که چی؟ گفتن ما فقط زوج‌وار افراد رو به مهمونیمون دعوت می‌کنیم. گفتم من ریدم تو این زندگی که واسه مهمونی رفتن نباید مجرّد باشی. واسه خونه گرفتن نباید مجرّد باشی. واسه استخدام نباید مجرّد باشی. واسه نشون دادن شناسنومه‌ت نباید مجرّد باشی. گمونم چند وقت دیگه واسه ریدن هم نباید مجرّد باشی. اون وخ من چه‌جوری برینم به این زندگی؟

ک ماه رمضون هم شروع شد. واقعاً شاید آسون‌ترین کار واسه یه مسلمون این باشه که چیزی نخوره. بقیه‌ش ولی واقعاً سخت‌ئه. یه نذری دارم که امیدوارم از پسش بر بیام.