من طلسم ملسم حالیم نیس!

رفته‌م به یارو می‌گم که آقای بنگاه، این خونه رو تا 11 صبح قرار بود خبرش رو بدی. می‌گه تازه الان اومدم و زنگ می‌زنم. چشم. 5 ساعت بعد باز حرفم رو تکرار می‌کنم. اونم همینطور. نیم ساعت بعد زنگ زده می‌گه که صاحبخونه اتاق رو واسه وسایلش می‌خواد. می‌گم مگه من خرچنگم که تو 20 متر جا زندگی کنم؟ می‌گه خب حالا شما بیا، بعداً اعتمادش رو جلب می‌کنیم اون اتاق رو هم ازش می‌گیریم! می‌گم اومدیم و اعتماد نکرد. اصلاً چه جوری جلبش کنم حالا؟ می‌گه خب چرا نشه؟ می‌شه. می‌گم تو قرارداد ذکر می‌شه که اتاق در اختیارش‌ئه؟ می‌گه بله. می‌گم خدافظ شما. و اینجوری چهارمین قرارداد هم به فاک عظمی می‌ره.
ک من خسته نمی‌شم. قطعاً یه خونهٔ بهتری هس که منتظر نشسته تا من پیداش کنم. من شک ندارم. یه خونه‌ای که خونهٔ امیدم باشه. کاری ندارم که فقط 9 روز تا قراردادم مونده، من به دستش میارم.