آغاز دور دوّم دستگیری‌ها

واقعاً داره چه اتّفاقی می‌افته؟

الویری رو می‌گیرن؛

علیرضا بهشتی رو می‌گیرن؛

دفتر کرّوبی رو پلمپ می‌کنن؛

دفتر حزب اعتماد ملّی رو پلمب می‌کنن؛

دفتر پیگیری امور کشته‌شدگان و بازداشت‌شدگان رو پلمپ می‌کنن؛

دفتر حفظ و نشر آثار بهشتی رو پلمپ می‌کنن؛

انجمن دفاع از حقوق زندانیان رو پلمپ می‌کنن؛

کونِ سحام نیوز می‌ذارن؛

اطّلاع‌رسانی رو محدود می‌کنن؛

یکی رو جای مرتضوی می‌ذارن که هنوز نیومده جای 3 سال کار می‌کنه؛

صادق لاریجانی میاد می‌گه تقلب نشده؛

موسوی احساس می‌کنه که می‌خوان بگیرنش؛

تو خیابونا به بهونهٔ طرح امنیت اجتماعی و جلوگیری از تخلّفات رانندگی قدم به قدم مأمور می‌ذارن؛

و این اتّفاقاتِ مسخره همچنان ادامه داره...

.

ک وقتی این چیزا رو دیدم، با خودم گفتم آخرش که چی؟ آدمیزاد دنبالِ بهونه‌ای واسه زندگی کردن می‌گرده. همه‌مون نیاز به هیجان داریم. ولی روش؟ ولی منش؟

ک مخملباف کم‌کم داره به هدفش نزدیک می‌شه. گفته اگه موسوی و کرّوبی رو بگیرن، رهبری جنبش به خارج از ایران منتقل می‌شه. البته بعدشم تأکید می‌کنه که مردم رهبرِ واقعی‌ان. باید نسبت به این حرفای مخملباف‌ها خوشبین بود یا بدبین؟ کار داره به کجا می‌رسه؟ از تهِ دل شادم که علناً هیشکی نمی‌تونه حرکت مردمی رو به اسمِ خودش مصادره کنه، حتّی میرحسین. حرگت و برکت بعد از مدّت‌ها یه جا جمع شده. ولی آیا حاکمین محترم می‌دونن که:

ک چه شود گر غمِ ما تازه شود؟